فهرست مطالب:
پیش‌گفتار
مقدمه
1- هدف و دامنۀ كاربرد
2- مراجع الزامی
3- اصطلاحات و تعاریف
4- ویژگی‌های ابزارهای تولید
5- ویژگی‌های مواد اولیه
6- ویژگی‌های محصول نهایی
6-1- ساختار
6-2- ثبات رنگ
6-3- ابعاد
6-4- عیب‌های ظاهری
7- ویژگی‌های طرح، نقش‌مایه‌ها و رنگ‌بندی
7-1- طرح و نقش‌مایه‌ها
7-2- ترکیب‌بندی رنگی
8- آیین کار تولید
8-1- چله‌دوانی
8-2- چله‌کشی
8-3- ماسوره‌پیچی
8-4- بافندگی
8-5- ریشه‌تابی
9- بسته‌بندی
10- نشانه‌گذاری
11- راهنمای نگه‌داری محصول
پیوست الف (آگاهی‌دهنده) نمونه‌‌های محصول گلیچ با طرح‌های گوناگون
کتاب‌نامه

دبیر: عباس رحیمی (کارشناسی صنایع دستی / کارشناسی ارشد عکاسی)؛ عضو هیئت علمی دانشگاه / موسسۀ پژوهش هنر برزان
رئیس: حمیده حقیقی (کارشناسی ارشد پژوهش هنر)؛ موسسۀ پژوهش هنر برزان
ویراستار: فریده مواجی (کارشناسی مهندسی کشاورزی) رئیس ادارۀ نظارت بر اجرای استاندارد ادارۀ کل استاندارد استان بوشهر
اعضای کمیسیون‌های فنی:
– هاجر بابایی (دیپلم)؛ هنرمند گلیچ‌باف- عضو مستقل
– سمیه حقوقی‌فرد (کارشناسی ارشد پژوهش هنر)؛ کارشناس- موسسۀ پژوهش هنر برزان
– مینا دایی (کارشناسی ارشد شیمی)؛ کارشناس- ادارۀ کل استاندارد استان خوزستان
– طاهره درویش پروری (مدرک معادل درجۀ 2 هنری)؛ هنرمند گلیچ‌باف- عضو مستقل
– فاطمه رنجبر (کارشناسی صنایع دستی)؛ کارشناس- معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
– فاطمه رهبر (کارشناسی مدیریت جهانگردی)؛ کارشناس- معاونت صنایع دستی استان سمنان
– جعفر صفاخواه (کارشناسی ارشد جغرافیا- برنامه‌ریزی توریسم)؛ معاون صنایع دستی- ادارۀ کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان
– سعید صفارلو (کارشناسی جغرافیا- برنامه‌ریزی شهری)؛ کارشناس- معاونت صنایع دستی استان سمنان
– معصومه صلاحی (کارشناسی ارشد پژوهش هنر)؛ کارشناس- موسسۀ پژوهش هنر برزان
– فرهاد فلاح (کارشناسی ارشد صنایع دستی)؛ رئیس گروه حمایت از تولید- معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
– افسانه قانی (دکتری پژوهش هنر)؛ عضو هیئت علمی- دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد
– سیده فاطمه نبوی (دیپلم)؛ هنرمند گلیچ‌باف- عضو مستقل

معرفی گلیچ‌بافی ، هدف و دامنه‌ی کاربرد استاندارد:
گلیچ‌بافی، یکی از گرایش‌های نساجی سنتی ایران و بومی استان سمنان است که در آن، با استفاده از دستگاه پارچه‌بافی دو- وردی، منسوج نقش‌دار از جنس الیاف پشم و یا الیاف پشم‌ و پنبه تولید می‌شود.
در گذشته، منسوج گلیچ با ابعاد و مصارف مختلف مانند زیرانداز، خورجین، حمام‌سری، آینه‌کیسه، گلیچ تابلونما، اسب‌سری، پادری، کج‌کیسه و کُرسی‌سَری و پتو برای مصارف مختلف در مناطق تولید می‌شد و امروزه در چند ابعاد مشخص به‌عنوان زیرانداز، پادری و سجاده کاربرد دارد.
شیوۀ بافت زمینۀ منسوج گلیچ، به شیوۀ بافت منسوج جاجیم شباهت دارد، اما گلیچ برخلاف جاجیم دارای پهنای متغیر و نقوش یک‌رو است.
نقش‌اندازی منسوج گلیچ تا حدودی مشابه نقش‌اندازی گلیم است، اما برخلاف گلیم، ایجاد نقش‌مایه‌ها در این منسوج به‌موازات یکدیگر و همز‌مان با پودگذاری منسوج انجام می‌شود.
منسوج گلیچ ممکن است به‌صورت ساده، راه‌راه و یا منقوش باشد. طرح‌ها و رنگ‌بندی‌های بسیار متنوع گلیچ، به‌صورت ذهنی‌باف و تجربی ایجاد می‌شوند.
تولید منسوج گلیچ مختص برخی از روستاهای شمالی استان سمنان (روستاهای پرور، کُلیم، کاورد، اُروست، فولادمحله، رضاآباد و چاشم، خطیرکوه، بادله‌کوه، ابرسج، دشت شاد و دروار) است.
ازآنجا که منسوج گلیچ یکی از نفیس‌ترین پارچه‌های کاربردی ایران محسوب می‌شود و دارای ارزش فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است؛ تدوین استانداردهای ملی مربوط به این محصول به‌منظور حفظ و توسعۀ آن، ضرورت یافته است.
هدف از تدوین این استاندارد، تعیین ویژگی‌های ابزارهای تولید، مواد اولیه، ساختار محصول نهایی، آیین کار تولید، بسته‌بندی و نشانه‌گذاری محصولات گلیچ‌بافی است.
این استاندارد برای گلیچ‌بافی مطابق با ویژگی‌های مشخص‌شده، کاربرد دارد.
این استاندارد برای‌‌ سایر گرایش‌های نساجی سنتی ایران کاربرد ندارد.