معرفی حصیربافی خوزستان:
تولید محصولات حصیری با استفاده از شاخ و برگ گیاهان و درختان، یکی از کهن‌ترین انواع صنايع دستي است‌. امروزه نیز، در اغلب مناطق جغرافیایی ایران و جهان كه دسترسي به مواد اوليه‌ی لازم وجود دارد، تولید محصولات حصیری با فرم‌ها، شیوه‌ها و مواد اولیه‌ی گوناگون رایج است.
واژه‌ی حصیر، عربى و جمع آن، حُصُر است. در لغت‌نامه‌ی دهخدا پیرامون واژه‌های حصیر و حصیرباف این‌گونه آمدهاست: «حصیر، باریه، زیغ بوریا از نی. بوریای خرما. بوریا. بوری. بوریه. باری. باریا. و از وی [از شهرک مامطیر بدیلمان] حصیری خیزد سطبر و نیکو (حدودالعالم). و از آمل [به طبرستان] حصیر طبری و … خیزد (حدودالعالم). و از این ناحیت گیلان، جاروب و حصیر و مصلا‌ی نماز و ماهی افتد که به همه‌ی جهان برند (حدودالعالم).
و ظاهراً حصیر، غیر بوریاست. هرچیز که ‌بافته شود. منسوج.‌ آنچه ‌بافند.
حصیرباف؛ آن‌که نسج حصیر کند. آن‌که بوریا ‌بافد. حصیری. بوریاباف.
حصیرپوش‌کردن؛ به بالای تیرها حصیرافکندن و بر زبر آن شفتهریختن و سپس کاه‌گلکردن.
قرابه و شیشه‌های بزرگ را در حصیر پوشیدن تا زود نشکند».
همچنین، درباره‌ی واژه‌های خوص [xus] و خواص این‌چنین آمدهاست: «خوص‏ چیزی که از آن در بافت حصیر استفاده می‌کنند. خوص برگ درخت خرما می‌باشد.
خَوَاص، فروشنده‌ی خوص (برگ درخت خرما)، سازنده‌ى زنبيل و حصير» .
در این پژوهش، منظور از حصیر، محصولی است که با استفاده از برگ درخت خرما و در قالب سبدها و محصولات کاربردی و زیرانداز ساخته می‌شود.
از گذشته‌های دور، در مناطق عرب‌نشین خوزستان نیز، این نوع حصیربافی رایج بوده‌است. در برخی از منابع مکتوب، به حصيربافي این مناطق اشاره شده‌است.
آبادان را در بعضی منابع قدیم معادل با عبادان دانسته‌اند. بندری بسیار مهم در منتی‌الیه شمال خلیج‌فارس که به عراق، خوزستان، دجله و کارون راه داشت و محل گذر کشتی‌های فراوانی بود که از مناطق مختلف جهان به قصد ورود به دجله یا کارون و عزیمت به بصره یا اهواز به آنجا می‌رفتند. آبادان علاوه‌بر موقعیت مهم ارتباطی و جغرافیایی، تولیداتی داشته که به خارج صادر می‌شد: «در آن زمان ساکنان عبادان حصیربافانی بودند که حصیرها را به خارج می‌فرستادند و …».
این نوع حصیر شهرت فراوان داشت و بهترین نوع حصیر به‌شمار می‌آمد. حصیر عبادانى (آبادانى) در دوره‌ی عباسیان، بسیار نازك، زیبا، نرم، مرغوب و پرآوازه بود. به تقلید از این نوع مرغوب، نمونه‌هایى در سایر مناطق ایران و مصر بافته می‌شد.
در گذشته، حصیربافی خوزستان، به‌عنوان حرفه‌ی اصلی مردم مطرح نبود و همواره کشاورزان به این حرفه به‌عنوان کار جانبی مبادرت می‌کردند و از درآمد مختصر آن به گردش چرخ اقتصاد خانواده کمک می‌کردند.
امروزه، این هنرصنعت به‌صورت شغل خانگی در بسیاری از مناطق استان رواج دارد و ضمن پرکردن اوقات فراغت بانوان خانه‌‌دار، در تأمین بخشی از ظروف و وسایل کاربردی زندگی روزمره‌ی خود و سایر مردم محلی، نقش مهم ایفا می‌کند. محصولات حصیر خوزستان علاوه‌بر جنبه‌های مصرفی قوی، بازتاب‌دهنده‌ی فرهنگ، روحیات و سلیقه‌ی ساکنان مناطق عرب‌نشین این منطقه هستند.
امروزه با وجود گسترش زندگی شهرنشینی و تولید و ورود محصولات مختلف، حصیربافی خوزستان همچنان رونق خود را حفظ کرده‌ و محصولات حصیر به‌طور خودمصرفی در زندگی مردم مناطق تولید کاربرد دارند و به‌طور کاربردی و یا تزیینی در جوامع شهری و روستایی اغلب مناطق کشور، دارای جایگاه ویژه هستند.